Een ode aan eeuwen van stilte en steen.

Tussen de stenen van het oude plein,
waar Maaswind fluistert langs gevel en schijn,
rijst trots een silhouet in Romaans gewaad-
de Munsterkerk, in stilte bewaard.

Geboren uit keizerlijk visioen,
in tijden van geloof en piëteit,
waar abdissen baden onder 't licht
van de maan,
en psalmen weerklonken in heilige tijd.

Maria's naam draagt zij als kroon,
een godshuis,een baken,een stadssymbool,
met torens die reiken naar hemelse troon,
en klokken die slaan met eerbiedig doel.

Roermond zag oorlog,vuur en pijn,
maar de kerk bleef als een moeder,
sereen,
getekend door tijd,herbouwd door hand-
Pierre Cuypers gaf haar
nieuw aanzien,nieuw stand.

Twee torens,fier,symmetrisch en klaar,
als wachters over eeuwen van gebed,
zij vangen het zonlicht,dragen de droom
van een stad die nooit haar verleden vergeet.

Wandel je daar,wees even stil,
voel de adem van de eeuwen zacht,
want in haar muren leeft de wil
van geloof,van kunst,van menselijke kracht.