Als de dag niet begint met licht
maar met stilte,
zou je hem dan nog begroeten?

Als woorden niets zeggen,
maar blikken blijven hangen
tussen wat was en wat nooit gezegd werd,
zou je dan nog luisteren?

Als alles even wankelt-
de tijd,je stem,
de grond onder je keuze-
zou je dan blijven staan?

Als ik je aanraak in gedachten,
en je voelt niets,
ben ik dan nog dichtbij?

En als niets meer zeker is
behalve dit ene moment
zou je het dan durven leven?