De lucht raakt de aarde
waar ogen niet meer reiken,
en dromen zich vormen
uit wat nog onbekend is.

We laten sporen achter
in zand dat wordt gewist,
om verder te gaan
zonder zekerheid,
maar met richting.

Daar,voorbij het zicht,
wachten wegen
die we nog moeten maken,
vragen
die pas groeien als we stappen.

Achter de horizon
ligt geen einde,
alleen het begin
van wie we kunnen worden.